کارگردان فیلم های سینمایی «آبنبات چوبی» و «مستانه» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: شوراهای پروانه ساخت و نمایش در گام اول باید تکلیف خود را با خطوط قرمز مشخص کنند تا هیچ فردی نتواند بر اساس دیدگاه و سلیقه شخصی خود به یک فیلمی مجوز بدهد و یا فیلم دیگری را بایکوت و توقیف کند. بنده معتقدم خطوط قرمز باید بر اساس شرعیات دین مبین اسلام نوشته شوند به نحوی که کسی حق نداشته باشد از شرعیات عبور کند.

وی در همین راستا ادامه داد: چرا که ملت ما عاشق دین شان هستند و هرگز فیلم هایی که برخلاف آموزه های دینی باشد را نمی پذیرند؛ شما به همین ماه محرم نگاه کنید که مردم چگونه با هر ایده و تفکری با جان و دل برای عشق به امام حسین (ع) به خیابان ها می آیند، این ها نمونه بارز مردمان دین مدار هستند.

فرحبخش خاطرنشان کرد: اینکه برخی افراد در شوراها بر اساس برخی ایدئولوژی ها مبادرت به صدور و یا عدم صدور آثار می کنند کار پسندیده ای نیست از سوی دیگر اینکه بسیاری افراد پیر و فرتوت که نگاه به روزی نسبت به سینما ندارند در شوراهای پروانه ساخت و نمایش حضور دارند امری غلط است که باید اصلاح شود.

این سینماگر در بخش دیگری از این گفتگو با انتقاد از مدیران دهه ۶۰ سینمای کشور اظهار داشت: ریل گذاری فاسد و کج مدیران سینمایی دهه ۶۰ منجر به بروز این بحران فاجعه بار در امروز سینما شده است؛ مدیران آن دوران سیاست های سینما را بر اساس اصل حرف نظام اجرایی نکردند و با کارهای غلط شان باعث شدند دامنه بحران روز به روز در سینمای کشور بیشتر از پیش شود.

تهیه کننده فیلم های سینمایی «ریشه در خون» و «پاک باخته» سپس به آماری تأمل برانگیز اشاره کرد و گفت: ما در حال حاضر ۲۷۰ سالن سینما در سراسر کشور داریم که تعداد پرده های آن ها به بیش از ۵۰۰ عدد می رسد؛ نکته قابل تأمل آنجا است که در ۶ ماه اول امسال کل سینما رقمی معادل ۱۶۹ میلیارد فروش داشته که ۱۵۰ میلیارد آن مختص ۱۰۰ سالن بوده و تنها ۱۴ میلیارد آن به ۱۷۰ سالن دیگر سینما اختصاص دارد؛ این آمار بحرانی نشانگر سیاست گذاری های غلط مدیران سینمایی است که به برخی سالن ها فیلم های دست اول را ارائه می دهند و نشخوار شده فیلم ها را به سالن هایی می سپارند که به نظرشان فضای خوبی ندارند!

این سینماگر در پایان اظهاراتش تأکید کرد: ما نیازمند تحول جدی در سیاست گذاری های سینما هستیم؛ اگر ممیزی های سلیقه ای و تنگ نظرانه برداشته نشوند، اگر به وجه سرگرمی بودن سینما توجهی نشود و اگر همچنان مدیران میان سالن های سینما تبعیض قائل شوند وضعیت فروش بحرانی تر خواهد شد و مردم هم قطعاً کمتر از همین حالا به سینما خواهند رفت.